Dün itibariyle 9 ayı da doldurduk, 10 aydan gün alıyoruz.
Kahvaltı-öğle-meyve saati-akşam yemeği derken baya baya bizi 3 yaşına kadar götürecek bir beslenme sistemine artık geçtik.Doktorumuzun dediğine göre: Ayşe artık tuzsuz olarak biz ne yiyorsak onu yiyebilir.
Şaşırtıcı şekilde Ayşe dolmayı inanılmaz severek yiyor,pırasadan hiç hoşlanmadı, et suyunu ailemizin diğer tüm fertleri gibi bayılarak içiyor.Tatlılarla henüz arası yok,yoğurt için ölüp bitiyor.
Alttaki iki dişin üstüne bir de üstten iki minik dişimiz daha geliyor. Sabah ve akşam iki öğün maması var, akşam yemeklerini de bazen kaşık mamasıyla geçiştiriyoruz.Emzirmeyi sadece gece emzirmelerine çevirdim fakat Çarşamba ve pazar günleri gündüz de beraber olduğumuz için emzirme aktivitesini uyutma amaçlı kullanıyorum maalesef.
Tabi süt üretimi malum arz talep dengesiyle çalışıyor.
Emzirmeyi 3 saatte birden 8 saatte bire indirince,sütüm anında azaldı.Görüntüm bile artık sağmal inekten normal bir kadın vücuduna dönüşmeye başladı, inanılmaz! Artık işteyken emzirmemiş olmak rahatsız dahi etmiyor.İşte bu derece hassas bu iş bayanlar! Her mama verişinizde sizdeki süt o kadarlık azalıyor.
Geleceğe hemen not düşeyim: son 1 aydır Ayşe'yi bile isteye mamaya başlattığım ve gündüzleri bir şekilde sağma vs yapmadığım için sütümün azalmasından dolayı pişman değilim!!2 saatte bir uyanmayı ne psikolojik ne de fiziksel olarak kaldırabilecek gücüm kalmadığı ve tüm çabalarımıza rağme Ayşe emzik almadığı için bu yöntemi izledim.1 yaşından sonra da asla ağlatmadan inletmeden bir uyku eğitimi vermeyi yada bir uzmandan yardım istemeyi düşünüyorum!
Neden mi? Çünkü 4,5 yaşındaki ablası İştar hala ama hala geceleri uyanıyor da ondan!En az bir defa, çoğu zaman 2-3.Kesintisiz uykuyu başaramayan bir çocuk İştar. Zamanında uyumayı da yapamadık, ne olursa olsun gözlerini 22:15 civarı kapatıyor ve doğal olarak da sabahları uyanamıyor!Seneye ne yapacağımız konusunda hiç bir fikrim yok çünkü kahvaltıyı da muhtemelen evde yapması gerekecek! Tüm bu yaşadığımız sorunlar, vakti zamanında İştar'a iyi bir uyku eğitimi verememiş olmamızdan kaynaklanıyor aslında.Oysaki şartlar çok uygundu, mamayla besleniyordu, emzik de alıyordu.
Neyse, kısacası tecrübeli bir anne olarak ikincide aynı hataları yapmamaya kararlıyım!
Emekleme hala nanay, geri geri gidebiliyoruz sadece.Popo üstü hoplaya hoplaya baya bir yol katediyor ama Ayse.Fakat genel anlamda Ayşe'nin gelişim hızı şu son 2-3 haftada inanılmaz hızlandı. Ayşe'ye bakıp düşünürdüm: "yahu İştar 1 yaşındayken hoplayıp zıplıyordu, eni konu 2-3 kelimelik cümleler kuruyordu.Ayşe şu an yeni doğandan hallice,nasıl olabilir bu"
Ama yanıldığım nokta, bebeklerin 9-12 ay arasındaki o 3 aylık dönemde çok ciddi yol alabildiği gerçeği. Ayşe geçen hafta emekleme pozisyonundan oturma pozisyonuna kendine kendine geçemiyordu, şimdi geçiyor;"anne" diyemiyordu, şimdi diyor, ve en güzeli de Ayşe bir kaç gündür en az 6 saat kesintisiz uyuyabiliyor.
Yaa evet harika bir şey değil mi??
Misal dün akşam Ayşe saat 9 gibi uyudu, uyandığında saat 3:15'di.Yani tam 6 saat! Uyandı, emzirdim, uyumaya devam etti.2,5 saat sonra yeniden uyandı, mama vereyim dedim; istemedi.Emzirdim.Arada uyanarak sabah 7:30'a kadar uyudu.Yani bir şekilde o 3 civari uyanmadan sonra kesintisiz bir 4-4,5 saat daha uyuyabilse, vallahi billahi beni keser!
Bunu sağlayabilmenin tek yolu o saatte de mama alması.Bu aşamaya da mama sayesinde geldik zaten.Ben emzirmeye devam ediyor olsaydım hala 2 saatte bir uyanıyor olurdum, orası kesin!
1 hafta sonra Ayşe'nin bakıcısı 20 günlüğüne memleketine gidiyor, kızımla baş başayız.İşim gücüm, sporum, gezmem tozmam herşeyim alt üst olacak ama yine de resmen iple çekiyorum! Yalnız umuyorum bu yeni kavuştuğumuz uyku düzenimiz bozulmaz, zira Ayşe'yi ben uyutacağım!
19 Aralık 2016 Pazartesi
5 Aralık 2016 Pazartesi
Ayşe Mitra İle Geçen Hafta- 8 Ay 15 Gün
İzmir'e nihayet kış geldi, havalar ciddi anlamda soğudu.Benim çalıştığım ısıtma sektörü için sevindirici bir gelişme olsa da, Ayşe için haberler kötü: bir süre aşağıda dolanamayacak ve haftanın çoğu günü evde olacak.
Nitekim de öyle oldu.Anne kız günü olarak geçirdiğimiz Çarşamba ve babasıyla parka gittiği Pazar dışında hep evdeydi Ayşe. Aslında sürekli dışarıda,farklı ortamlarda, değişik insanlarla karşılaşabileceği bir ortamın Ayşe'nin gelişimine çok daha büyük katkısı olacağı kesin ama neylersin,Ayşe'nin annesi çalışıyor!
Bu aralar Ayşe ile günlük rutinimiz şöyle: sabah 7 civarı Ayşe -tabi ki yanımda, bizim yatağımızda- uyanıyor, biraz öpücük ve günaydınlaşmadan sonra onu Sophia'ya teslim ediyorum, bez-kıyafet değişimi ve kahvaltı faslı başlıyor.Şu an için kahvaltımız gün aşırı yumurta,gün aşırı bir ceviz -her gün cevizin alerji yaptığını keşfettik-, labne peyniri,pekmez ve tüm bunların içine karıştırıldığı kaşık maması..Genellikle kahvaltısını güzel yiyor.Bu arada yavaş yavaş ev ahalisi evi terk ediyor,İştar'la Sophia baş başa kalıyorlar.Buradan sonra neler oluyor çok fazla takip edemiyorum maalesef.Kameralardan baktığımda genellikle salonda Ayşe'nin elinde oyuncaklar, Sophia'yı da yanında oturur şekilde görüyorum. Yarım yamalak Türkçesi ile Sophia Ayşe ile iletişim kurmaya çalışıyor ama bence durum "otur,sıfır!" şeklinde.
Yavaş yavaş mamaya geçtiğimiz için ( her ne kadar Ayşe biberon acemisi de olsa) uykuları artık daha uzun Ayşe'nin. En basitinden gece 20:30 gibi uyuduğunda 1:30'da uyanıyor, yani kesintisiz 5 saat uyuyor.Bu arada Aptamil,Bebelac 'ta başarısız olduk, Hipp Organik içiyor.Hemen 240 mllik büyük boy biberon aldım.
Normalde gün içinde mutlaka bir kere aşağıya inip bir yürüyüş yapıyorlar.Saat 1 gibi öğle yemeği faslı geliyor.İki günde tükettiğimiz sebze çorbalarımız var.Genellikle kabak-patates-havuç baş rollerde, diğer sebzeler de yancı.Arada tarhana, yakın zamanda da tavuk suyu ilavesine başladık.Piştikten sonra mutlaka zeytin yağı ekliyoruz. Yemekten sonra tekrar oyun vs derken saat 5 gibi meyve saatimiz geliyor. Ya meyve ile yada öğlen yemeği ile yoğurt çok seviyor Ayşe. Evde kendimiz mayalıyoruz. Ben de saat 17:30 civarı eve gelmiş oluyorum.Bazen uyuyor oluyor, bazen de uyanık.
Yavaş yavaş 9.aya girerken,Ayşe'nin dil, büyük motor küçük motor gelişimi, koordinasyonu vs artık önem kazanmaya başladı.
Ayşe şu anda tam olarak hiç bir kelimeyi söylemiyor.Daha çok geveleme şeklinde sesler çıkarıyor: de-de, ba-ba, bip vs..Anne demek için yoğun bir çabası var. Hala emeklemeye başlamadı ama güçlü şekilde basıyor ve bir yerlere tutunarak ayakta durmayı çok seviyor. Elini sallayarak " bay bay" yapabiliyor, ama her seferinde değil.İştar'ı gördüğünde inanılmaz mutlu oluyor, el kol ayrı oynuyor.İlginç bir şekilde benim kucağımdayken kesinlikle Sophia'ya gitmek istemiyor ama babasına gidiyor. Şu an için cep telefonu dışında spesifik olarak ilgi duyduğu bir obje yok Ayşe'nin. O da muhtemelen bu aleti benim ve Sophia'nın elinde sürekli gördüğü içindir.
Evet, ana dili Türkçe olmayan bir insana çocuk baktırmak zor,bu anlamda beklentileri minimuma indirmek ve ipleri çok da fazla kadına vermemek gerekiyor. 2 yaşına gelip de full derdini anlatabilen bir çocukla bu yabancı kadınlar harikalar yaratabilirler ama ilk bebeklik döneminde özellikle dil gelişimi için anne babanın yakın takibi ve ilave desteği şart.Benim bu anlamda işim daha zor,çünkü iki çocuğum var.
Dün İştar'ın odasını temizlerken bebeklik albümünü buldum.Ancak İştar 3-4 aylıkken apar topar doldurduğumu hatırlıyorum. Demek o zamanlar da hiç bir şeye yetişemiyormuşum. Zaten albüme girilen son veri 6. aya ait, gerisi yok.
Ayşe'de daha fazla anı biriktirmem gerektiğini anladım.Çünkü İştar'ın ilk yılına ait neredeyse hiç bir şey hatırlamamamın en büyük nedenlerinden birisi ilk 10 ay blog tutmamam ve doğru dürüst fotoğraf çekmemem.
İştar'ın bebeklik albümünde yazanlar beni dumur denize sürükledi:
İştar 6 aylıkken, dede-mama ve atta diyebiliyormuş! ( Türk bakıcı faktörü)
Gecede bir kere uyanıyormuş ,inşallah bu da düzelecekmiş! ( mama faktörü)
Ve tabi 8,5 aylıkken emeklediğini de daha sonraki aylarda geriye dönük yazdığım blogumdan okuyabiliyorum! ( zıpırlık faktörü- Ayşe kesinlikle daha sakin bir çocuk)
Elbette her çocuğun gelişimi ayrı, kendine özel.Geç konuştu dediğim tüm çocukların şu an hiç bir iletişim problemi yok, 18 aylıkken yürümediği için doktora götürülen bir başka tanıdığım çocuk da gayet bıcır bıcır bişi. Fakat gün boyu yabancı bir bakıcıyla baş başa kaldığı için, artık akşamları dikkatimi İştar kıskanmasın diye İştar'a vermekten ziyade Ayşe'nin dil ve hareket koordinasyonuna yoğunlaştırsam iyi olacak.İlk 6 ay zaten sürekli benimleydi ve gelişimiyle ilgili hiç bir sorun olmadı.Şu anda da her hangi bir sorundan bahsedemeyiz ama yine de İştar'ın bebeklik gelişimine bakınca, daha özenli davranmam gerektiğini hissediyorum.
Bu arada bakıcısı 27 Aralık'ta memleketine gidiyor, 20 gün bizimle olmayacak.
Çarşambaları iple çektiğim gibi, bugünleri de aynı şekilde iple çekiyorum - her ne kadar arkamı toplayacak kimse olmayacağı için üzülsem de- .
Annem ben bakarım diyor ama kızımla baş başa geçireceğim anları bir bahaneyle çoğaltacağım işte, daha ne olsun!
Nitekim de öyle oldu.Anne kız günü olarak geçirdiğimiz Çarşamba ve babasıyla parka gittiği Pazar dışında hep evdeydi Ayşe. Aslında sürekli dışarıda,farklı ortamlarda, değişik insanlarla karşılaşabileceği bir ortamın Ayşe'nin gelişimine çok daha büyük katkısı olacağı kesin ama neylersin,Ayşe'nin annesi çalışıyor!
Bu aralar Ayşe ile günlük rutinimiz şöyle: sabah 7 civarı Ayşe -tabi ki yanımda, bizim yatağımızda- uyanıyor, biraz öpücük ve günaydınlaşmadan sonra onu Sophia'ya teslim ediyorum, bez-kıyafet değişimi ve kahvaltı faslı başlıyor.Şu an için kahvaltımız gün aşırı yumurta,gün aşırı bir ceviz -her gün cevizin alerji yaptığını keşfettik-, labne peyniri,pekmez ve tüm bunların içine karıştırıldığı kaşık maması..Genellikle kahvaltısını güzel yiyor.Bu arada yavaş yavaş ev ahalisi evi terk ediyor,İştar'la Sophia baş başa kalıyorlar.Buradan sonra neler oluyor çok fazla takip edemiyorum maalesef.Kameralardan baktığımda genellikle salonda Ayşe'nin elinde oyuncaklar, Sophia'yı da yanında oturur şekilde görüyorum. Yarım yamalak Türkçesi ile Sophia Ayşe ile iletişim kurmaya çalışıyor ama bence durum "otur,sıfır!" şeklinde.
Yavaş yavaş mamaya geçtiğimiz için ( her ne kadar Ayşe biberon acemisi de olsa) uykuları artık daha uzun Ayşe'nin. En basitinden gece 20:30 gibi uyuduğunda 1:30'da uyanıyor, yani kesintisiz 5 saat uyuyor.Bu arada Aptamil,Bebelac 'ta başarısız olduk, Hipp Organik içiyor.Hemen 240 mllik büyük boy biberon aldım.
Normalde gün içinde mutlaka bir kere aşağıya inip bir yürüyüş yapıyorlar.Saat 1 gibi öğle yemeği faslı geliyor.İki günde tükettiğimiz sebze çorbalarımız var.Genellikle kabak-patates-havuç baş rollerde, diğer sebzeler de yancı.Arada tarhana, yakın zamanda da tavuk suyu ilavesine başladık.Piştikten sonra mutlaka zeytin yağı ekliyoruz. Yemekten sonra tekrar oyun vs derken saat 5 gibi meyve saatimiz geliyor. Ya meyve ile yada öğlen yemeği ile yoğurt çok seviyor Ayşe. Evde kendimiz mayalıyoruz. Ben de saat 17:30 civarı eve gelmiş oluyorum.Bazen uyuyor oluyor, bazen de uyanık.
Yavaş yavaş 9.aya girerken,Ayşe'nin dil, büyük motor küçük motor gelişimi, koordinasyonu vs artık önem kazanmaya başladı.
Ayşe şu anda tam olarak hiç bir kelimeyi söylemiyor.Daha çok geveleme şeklinde sesler çıkarıyor: de-de, ba-ba, bip vs..Anne demek için yoğun bir çabası var. Hala emeklemeye başlamadı ama güçlü şekilde basıyor ve bir yerlere tutunarak ayakta durmayı çok seviyor. Elini sallayarak " bay bay" yapabiliyor, ama her seferinde değil.İştar'ı gördüğünde inanılmaz mutlu oluyor, el kol ayrı oynuyor.İlginç bir şekilde benim kucağımdayken kesinlikle Sophia'ya gitmek istemiyor ama babasına gidiyor. Şu an için cep telefonu dışında spesifik olarak ilgi duyduğu bir obje yok Ayşe'nin. O da muhtemelen bu aleti benim ve Sophia'nın elinde sürekli gördüğü içindir.
Evet, ana dili Türkçe olmayan bir insana çocuk baktırmak zor,bu anlamda beklentileri minimuma indirmek ve ipleri çok da fazla kadına vermemek gerekiyor. 2 yaşına gelip de full derdini anlatabilen bir çocukla bu yabancı kadınlar harikalar yaratabilirler ama ilk bebeklik döneminde özellikle dil gelişimi için anne babanın yakın takibi ve ilave desteği şart.Benim bu anlamda işim daha zor,çünkü iki çocuğum var.
Dün İştar'ın odasını temizlerken bebeklik albümünü buldum.Ancak İştar 3-4 aylıkken apar topar doldurduğumu hatırlıyorum. Demek o zamanlar da hiç bir şeye yetişemiyormuşum. Zaten albüme girilen son veri 6. aya ait, gerisi yok.
Ayşe'de daha fazla anı biriktirmem gerektiğini anladım.Çünkü İştar'ın ilk yılına ait neredeyse hiç bir şey hatırlamamamın en büyük nedenlerinden birisi ilk 10 ay blog tutmamam ve doğru dürüst fotoğraf çekmemem.
İştar'ın bebeklik albümünde yazanlar beni dumur denize sürükledi:
İştar 6 aylıkken, dede-mama ve atta diyebiliyormuş! ( Türk bakıcı faktörü)
Gecede bir kere uyanıyormuş ,inşallah bu da düzelecekmiş! ( mama faktörü)
Ve tabi 8,5 aylıkken emeklediğini de daha sonraki aylarda geriye dönük yazdığım blogumdan okuyabiliyorum! ( zıpırlık faktörü- Ayşe kesinlikle daha sakin bir çocuk)
Elbette her çocuğun gelişimi ayrı, kendine özel.Geç konuştu dediğim tüm çocukların şu an hiç bir iletişim problemi yok, 18 aylıkken yürümediği için doktora götürülen bir başka tanıdığım çocuk da gayet bıcır bıcır bişi. Fakat gün boyu yabancı bir bakıcıyla baş başa kaldığı için, artık akşamları dikkatimi İştar kıskanmasın diye İştar'a vermekten ziyade Ayşe'nin dil ve hareket koordinasyonuna yoğunlaştırsam iyi olacak.İlk 6 ay zaten sürekli benimleydi ve gelişimiyle ilgili hiç bir sorun olmadı.Şu anda da her hangi bir sorundan bahsedemeyiz ama yine de İştar'ın bebeklik gelişimine bakınca, daha özenli davranmam gerektiğini hissediyorum.
Bu arada bakıcısı 27 Aralık'ta memleketine gidiyor, 20 gün bizimle olmayacak.
Çarşambaları iple çektiğim gibi, bugünleri de aynı şekilde iple çekiyorum - her ne kadar arkamı toplayacak kimse olmayacağı için üzülsem de- .
Annem ben bakarım diyor ama kızımla baş başa geçireceğim anları bir bahaneyle çoğaltacağım işte, daha ne olsun!
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)