İlk 3 Ay-Büyük Sır

Temmuz -Eylül 2015
Hamileyim ve hamile olduğumu ben, kocam ve aynı anda devam ettiğim iki doktor biliyor dünya üzerinde..İlk hamileliğim tüp bebek yöntemiyle olduğu için cümle alem ilk andan itibaren biliyordu bilmesine ama sonraki spontan hamileliklerimin ilkinde daha predictor elimdeyken, ikincisinde ise kalp atışını duyar duymaz tüm dünyaya ilan etmiştim.Sonrasında yaşadığım hayal kırıklığı ve travmalardan dolayı bir daha hamile kalırsam ilk 3 ay kimselere söylemeyeceğime yemin etmiştim, öyle de yaptım. Restoranlarda cola ile kadeh kaldırdım,antibiyotik kullanıyorum dedim, Allahın sıcağında herkes denize girerken ben bi köşede oturdum; güneş alerjim var dedim.Ortalıkta görünmedim, davetleri bahaneler uydurarak reddettim.Hayatımda ilk defa uçak biletlerini yaktım(İzmir-Londra-Edinburg), kalmadığım otellerin paralarını ödedim.İyi geldiğini fark ettiğim için her hafta akupunktur iğneleriyle nefes terapisine gittim, meditasyon yaptım.
Her ultrason randevusuna korka korka gitsem  de şu haftalık spirituel terapiler, anksiyete düzeyimin azalmasına epey yardımcı oldu ama en yardımcı olan daimi mide bulantımdı.Asla kusacak kadar değil ama sürekli "iç kıyıntısı" şeklindeki o his..Her şeyin yolunda gittiğini bana anlatan o durum..Bana paket paket kepekli ekmek, peynir,turşu yedirse de doğrusu halimden gayet memnundum.Hatta bir Cumartesi sabahı, tam da Çeşme'deyken o hissi artık duymadığımı fark edince ertesi günkü doktor randevusuna kadar zor dayandım, yıkıldım, öldüm bittim..Ama miniğimi ultrasonda sapasağlam görünce, kalbinin atışını pıt pıt duyunca o akşam bir mide bulantısı tuttu ki sormayın :)..
İlk 3 ay içinde kanama değil ama lekelenme denilebilecek bi takım durumlardan iki kere oldu. İlkinde "gitttiiii bu da gittiiii" diye hemen doktora koştum ama hiçbir problem yoktu..İkincide mide bulantım sağ olsun, o kadar da panik olmadım doğrusu..Ama her iki mevzuda da bir kaç gün dinlendim, dikkat ettim; o ayrı.
Ve bir hafta sonu ikili taramanın da sonucu geldikten sonra, ben artık iyiden iyiye belirginleşmeye başlayan karnıma rağmen hala kimseye bir şey söylemeyince eşim dayanamayıp annemlere patlattı mevzuyu; daha doğrusu İştar'ı aracı yaparak..İştar, anneannesine gidip şunu dedi: "Ben abla oluyorum"!!!
Bizimkilerin tepkisi ise gayet rahat:" E biz biliyoduk zaten"..
Yahu nereden anladınız desem de boş laf tabi; normal bir hamilenin  5 aylık karnı bende 2. ayda  oluştuğu ve yok aspirin yok folik asit yok progestan bir dolu ilaç içtiğim için anlamayan da bir gariplik var desem daha doğru bir tesbit olurdu.
Eh annemler de öğrendiğine göre artık dünyanın geri kalanı da bilebilirdi: Duyduk duymadık demeyiiiin ,İştar abla oluyooor!!!
Ve ikinci trimester da başlamış oldu böylece...