Kafamda bin bir soru: emzirme işi ne olacak, doğru dürüst Türkçe bilmeyen yabancı bir bakıcıya tüm gün çocuğu nasıl emanet edeceğim,ya ağlarsa ve susmazsa,ya beni ararsa,iş yerinde sütü nasıl sağacağım..
Hiç bitmeyecekmiş gibi uzun gelen bayram tatili sonrası 7/24 Ayşe Mitra ile ev hanımı gibi geçirdiğim,kocamın cebinden yediğim günlerin sonuna geldik.
Hem Sophia hem de benim için gerçek mesai saatleri başladı.Bu arada ev hanımı olmayı gerçekten de çok sevdim- özellikle ev işi yapmıyorsan.Koskoca bir 6 ay kızımla doya doya öpe koklaya, emzire emzire geçti. Bu 6 ayda Ayşe'yi en fazla 3-4 saat bıraktım,koşa koşa yanına gittim.
Ve şimdi sanki hiç bir şey olmamış gibi işe başlayacağım. İstesem bu evde kalma sürecini daha da uzatabilirim ama bu durumun da çok sağlıklı olduğunu düşünmüyorum. Bebeğin günlük işleriyle ilgilenirken ister istemez bir rutin oluşuyor ve aslında kadın da o çarkın içinde kayboluyor. Ek gıda dönemi itibariyle hayata tekrar karışmalı, evden dışarı çıkmalı..
Benim bu anlamda şansım, kendi işimde çalışıyor olmam.Bunun esnekliğini anne olduktan sonra dibine kadar kullandım ve Ayşe de de aynı durumu devam ettireceğim.En az 2 sene bu şekilde.Daha sonra elbette tam anlamıyla rutine dönecek hayat.
Pazartesi Ayşe'yi evde bırakıp işe gidiyorum.Saat 10 gibi emzirerek evden çıkıyorum, Sophia acıkınca beni arıyor.Eve gidip emziriyorum, sonra tekrar işe.Ek gıda öğünlerimiz biraz daha artana kadar devam ediyoruz bu şekilde.
Fakat bu arada emzirme aralıklarım giderek seyrekleşiyor.
Sütüm azalmasın diye işyerinde sağmayı deniyorum, o da ne: çıka çıka 30 cc çıktı.Sağmaktan vazgeçiyorum.
Sütüm azaldı mı diye endişe edip oradan Ayşe'nin sık sık gece uyanmalarına bağlıyorum konuyu.
Bayramda aynı şüpheyle aldığımız Aptamil pakedini açıp deneme yapıyoruz.
Yok kesinlikle mama içmiyor.
Aksi gibi açlık belirtisi de göstermiyor hiç Ayşe. 7 saat beslenmeden durduğu oluyor.Yani teknik olarak gece kesintisiz uyumaya inanılmaz meyilli aslında.
Derken 7. ay sonlarında artık rutin oluşturuyorum.Hala veremediğim doğum kilolarım var, yaklaşık 6 kilo.Sabahları emzirip spora gidiyorum çoğu günler.Oradan da işe. Evden çıkışım 9 gibi, gelişim 5:30 gibi. Gelir gelmez de emziriyorum ama aradaki 8 saatte Ayşe sebze,yoğurt ve meyve yiyor. Pek süt içmeye de zamanı yok aslında.
Kameradan bakıyorum ara sıra.
Garip oluyorum bazen.Hem dışarı çıkıp,çalışıp hayata karışmak istiyorum hem de 7/24 Ayşe ile olmak istiyorum.
Üstelik Ayşe ile dolu dolu geçirdiğimiz zaman aslında o kadar az ki..Saat 5:30 gibi eve geldikten 1 saat sonra da İştar okuldan geliyor.Ve benim İştar mesaim başlıyor.Ya onu banyo yaptırıyorum,ya parka indiriyorum.Şimdilik ikisini birlikte tutmam çok zor.
Sefa günlerinin sonu geldi, artık Ayşe de çalışan annenin kızı oldu..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder